Jazda konna od dawna była formą przemieszczania się, pomagała w codziennych czynnościach, była niezbędna na polu bitew. Konie jako szlachetne zwierzęta z ogromną siłą, pomagały nam na wielu płaszczyznach. Jedną z jazd, z której słynął nasz kraj, była Husaria.

Wykorzystywana była do odpychania ataków nieprzyjaciela z użyciem szarż. Bitwy takie kończyły się zazwyczaj zwycięstwem. Odwaga koni i ich zaangażowanie a także posłuszeństwo, pomagały nam bronić własnego życia w wielu ciężkich sytuacjach. Nazwa husaria oznacza końskiego wojownika, korsarza; jednakże nie tylko i wyłącznie jeźdźcy byli tutaj niezwykłymi wojownikami niemniej jednak też ich wierzchowce. Bez nich nie osiągnęlibyśmy sukcesów, to one były niezbędnością. Wyposażenie każdego końskiego wojownika. Każdy z jeźdźców posiadał bezsporne uzbrojenie, potrzebne do odbywania walk. Jednym z najbardziej charakterystycznych elementów była tak zwana kopia – jej pierwowzorem jest kopia węgierska, jednak polska kopia husarska była nieco bardziej długa. Kolejnym elementem, pełniącym funkcję ozdobną, były skrzydła – były nieobowiązkowe i nie za każdym razem stosowane. No i bez wątpienia szabla husarska kuta – była to bardzo ważna broń każdego jeźdźca (i nie tylko, bo używana była też w pieszych walkach). Rodzajów szabli było dużo – każda miała zastosowanie do konkretnego celu i dotyczyła też określonych czasów. Z biegiem lat powstawały coraz to nowsze szable, udoskonalone w wielu kwestiach. Tak uzbrojony jeździec i jego koń, pokonywali razem wiele przeszkód.

Warto sprawdzić: szabla oficerska.